TIG (ang. tungsten inert gas) lub GTAW (gas tungsten arc welding) – metoda spawania nietopliwą elektrodą wolframową w osłonie gazów obojętnych, takich jak argon, hel lub ich mieszanki (nie można natomiast stosować azotu)[1]. Oznaczona jest kodem 141. Łuk jarzy się pomiędzy elektrodą nietopliwą wykonaną z czystego wolframu lub wolframu uszlachetnionego tlenkami, takimi jak tlenek toru(IV) (ThO2), tlenek cyrkonu(IV) (ZrO2), tlenek lantanu(III) (La2O3) i innymi, a spawanym materiałem. W większości przypadków elektroda wolframowa (palnik TIG) podłączana jest do bieguna ujemnego, a zacisk masy do bieguna dodatniego spawarki[1]. Powoduje to wydzielanie się większej ilości ciepła w miejscu powstawania spoiny, mniejsze obciążenie elektrody wolframowej (elektrony przepływają od minusa do plusa).
Oznaczenie elektrod nietopliwych[1]:
- Elektroda czerwona: torowana.
- Elektroda złota: lantanowana.
- Elektroda biała: cyrkonowa.
- Elektroda szara: cerowa.
- Elektroda zielona: czysty wolfram.